Ervaringsverhaal: Carian kwam de eerste nacht thuis met haar drieling handen te kort

Want, nou ja, vooral die eerste nacht, daar bereiden ze je ook wel op voor. Dat die eerste paar dagen, vrij onstuimig kunnen zijn. De kindjes zijn natuurlijk daar een bepaalde omgeving gewend, bepaalde temperatuur gewend, bepaalde geluiden. En nu is het compleet anders.

Nieuwe mensen, andere omgeving, ander licht, temperatuurswisselingen, andere geuren, ander bedje. Dus die, die eerste nacht was ook echt…nou, nee, we dachten van … hopelijk willen ze ze nog terugnemen, want… Dit was niet te doen. We dachten als dit het wordt, als dit het wordt, dan hebben we echt geen leven meer. Het was zo heftig de eerste nacht, want er waren er twee aan het huilen. Nou, dan heb je dus eentje op je, en dan heb je de andere…. Nou ja, je partner heeft dan de andere, en dan ligt de derde die ligt dan ook te huilen. Dan denk je op een gegeven moment, die van mij is wel stil. Dus dan leg je die terug en dan pak je die andere. Nee hoor, dan begint die. Dus je komt continu, volledig de hele nacht, kom je gewoon handen te kort. Dus die eerste nachten dat was een beetje van oké. We hopen dat ze gewoon moeten wennen en dat dit rustiger wordt.