Ervaringsverhaal: Esther heeft een echo als onprettig ervaren

Ehm… toen met die echo, dat was drie kwartier… nou eigenlijk heel klinisch een echo gedaan. Ik vond het heel onprettig.

Eh eerst een coassistent en heel uitgebreid geëchood. Op een gegeven moment zie je ook, de, die kleine het het gewoon echt… die ging de hele tijd weg van het echoapparaat. En het duwde, ze deed het heel hard. En vervolgens gaat de ats, de arts het ook nog een keer doen. Die wilde daarbij gaan zitten…en er werd alleen maar gefluisterd onderling. Pspspspsp. Ik dacht: ik ben hier echt een object. Wat een foetus aan het echoën is. Dat vond ik uitermate vervelend. Op een gegeven moment zeiden ze ook van hij zegt: ja, ik wil toch echt het schedeltje goed in beeld krijgen. Nou, gaat ze weer weg, gaat hij weer weg, gaat hij weer weg. En ik dacht: laat het, klaar. Maar omdat je dan toch in een medische setting zit, dacht ik van: ja nou ja, misschien is dat net wat ze nodig hebben om hier duidelijkheid te kunnen geven.  Dus je ondergaat het dan toch wel wat meer als dat je eigenlijk zou willen. Maar ik vond het een hele onprettige ervaring.