Ervaringsverhaal: Esther vertelt over haar keuze om de zwangerschap af te breken

En daar hebben we eigenlijk van vertrouwen naar enorme angst eh naar: he, het gaat echt wel goed komen… tot het gaat helemaal mis. Alle emoties daar eh gevoeld en doorlopen.

En toen hadden we samen wel zoiets van: stel je nou voor dat het iets is wat een enorm medische ehm gevolg gaat hebben. Dus dat we ons kindje heel veel in ziekenhuizen moet liggen. Ehm zware ingrijpende operaties nodig heeft, pijnlijk ehm… Ik ben heel erg van eh de eh… heel erg geïnteresseerd in geboortetrauma, in trauma bij jonge kinderen. Ik dacht: wat voor trauma’s gaat dit kindje meekrijgen? En wij als gezin? Ehm… Dus een stuk van: oh, stel je nou voor dat het iets is waardoor het kind echt heel veel pijn…en ellende gaat meemaken. Maar stel dat het iets is waardoor de levensverwachting heel kort is en dat we straks eh een kleutertje moeten gaan begraven, met de andere kinderen… Nou dat waren echt twee punten waarvan we zeiden van: als dat er is dat moeten we echt wel samen heel goed overleggen of we het gezin en het kindje het moeten gaan besparen. Dat was voor het eerst dat er iets in mijn hoofd kwam van: jeetje, misschien moeten we het stopzetten. Terwijl we daar helemaal niet voor zijn. We hebben altijd zoiets van: wat er ook gaat gebeuren, het komt niet voor niks op ons pad, en dat, daar gaan we voor.